در این سند، زنده یاد دکتر "شاپور بختیار" جنایت و اشغالگری اسرائیل را محکوم می سازد

تلگرام دکتر شاپور بختیار به یاسر عرفات
دکتر شاپور بختیار، رهبر نهضت مقاومت ملّی ایران، در ارتباط با رویدادهایِ مناطق اِشغالی، تلگرامی بدین شرح برای آقای یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین، ارسال داشت:
جناب آقای یاسر عرفات،
رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین، تونس
نهضت مقاومت ملّی ایران، ضمن ابراز نگرانی عمیق نسبت به حوادث فاجعه باری که در مناطق اشغالی رخ می دهد، حمایت کامل خود را از حق خودمختاری ملّتِ فلسطین اعلام می دارد و تبعید فلسطینیان را از میهن شان محکوم می سازد.
شاپور بختیار
نشریه قیام ایران شماره ۲۱۵
پاسخ یاسر عرفات به تلگراف دکتر شاپور بختیار
جناب آقای شاپور بختیار،
پیام حمایت جنابعالی را از نبرد ملّتِ ما در خاک اِشغال شدۀ فلسطین، دریافت داشتم.
از جنابعالی به خاطر ابراز همدردی با ملت فلسطین که دستخوش اعمالِ وحشیانۀ اسرائیل قرار گرفته، سپاسگزاری می کنم و پشتیبانی آن جناب را از نبردِ بی وقفۀ ملّتِ ما برایِ پایان دادن به اشغال فلسطین و نِیل به حقوقِ ملّی غیرِ قابلِ انکارِ خود که در بردارندۀ حقِ بازگشت به میهن، حق خودمختاری و حق تأسیس کشور مستقل فلسطین است، فوق العاده ستایش می کنم و برای شما آرزوی سلامت، خوشبختی و پیروزی دارم.
یاسر عرفات- رئیس هیأت اجرایی سازمان آزادی بخش فلسطین و فرمانده کل نیروهای انقلاب فلسطین
نشریه قیام ایران شماره ۲۱۶

ما می خواهیم، بدون دخالت خارجی، حاکم بر سرنوشت وطن خود باشیم

ترجمۀ نطق دکتر شاپور بختیار
در سمینار "ایران امروز و ایران فردا"
آقای رئیس، خانمها، آقایان،
در آغاز سخن باید مراتب امتنان خود را به بنیاد "هانس سایدل" به خاطر دعوتی که از ما به عمل آورده است ابراز دارم و قبل از هر چیز نسبت به ملّت بزرگ آلمان ادای احترام کنم؛ ملّتی که علیرغم دوران دردناک و ویرانگر جنگ دوم جهانی، در سایۀ یک دموکراسی مستحکم، دوباره قدم در جادۀ ترقی گذاشت و امروز از بسیاری جهات، فرهنگی، صنعتی و تکنولوژی در ردیف اول کشورهای پیشرفته قرار گرفته است.
آقای رئیس توضیحات روشنی دربارۀ جنگ ایران و عراق و ماهیت حکومت مصیبت بار ملایان دادند. من در این زمینه ها چیزی بر آنچه ایشان گفتند اضافه نمی کنم و وظیفۀ تشریح اوضاع اجتماعی و اقتصادی کنونی ایران را بر عهدۀ همرزمانم، که در این مجلس حضور دارند، می گذارم. اما می خواهم به آیندۀ ایران، آنطور که من آن را می بینم، اشاره ای بکنم.
قبل از هر چیز باید این نکته را یادآوری کنم که ما به سابقه فلسفۀ زندگی مان، فرهنگ مان، سنت ها مان خود را به دنیای غرب نزدیک تر احساس می کنیم ولی این احساس بدان معنی نیست که بخواهیم زیر چتر یکی از بلوک ها برویم و رو در روی بلوک دیگر قرار گیریم. ما می خواهیم، بدون دخالت خارجی، حاکم بر سرنوشت وطن خود باشیم. ولی باید اضافه کنم که عشق به وطن مترادف خصومت با خارجی نیست.
وقتی من به شما بگویم که از اوان جوانی یک "سوسیال دموکرات" بوده ام، خواهید توانست نظر مرا و تصور مرا از جامعۀ آیندۀ ایران حدس بزنید. زیرا یک سوسیال دموکرات الزاماً یک بشر دوست است و در نتیجه می توانید مطمئن باشید که در ایران فردا آنچه بیش از هر چیز مورد توجه خواهد بود رعایت حقوق بشر است. البته ممکن است با توجه به آنچه که امروز در ایران می گذرد این هدف را وهمی و غیر عملی تصور کنید. ولی چنین نیست. من خود در جوانی شاهد انحطاط ارزش های اخلاقی در موطن کانت و گوته و بتهوون بودم، پس عجیب نیست اگر در کشوری مثل کشور ما با همۀ تأکید های متفکرانش بر احترام به حقوق بشر، در حال حاضر شاهد سلطۀ یک گروه واپسگرا و بی اعتنا به ارزش های اخلاقی و فکری جامعه باشیم.
در هر دو حال- آنچه بر شما گذشت و آنچه بر ما می گذرد- حادثه ای گذرا بیش نیست. چرخ تاریخ را نمی توان به عقب برگرداند. پیچ و خمی در مسیر است که دوباره به جادۀ مستقیم منتهی می شود. چهل سال پیش ما، بین هزار تا دو هزار تحصیل کردۀ مغرب زمین داشتیم. در حال حاضر تعداد این تحصیلکردگان به متجاوز از دویست هزار نفر رسیده است. جمعیت کشور ما حدود ۲۰ میلیون نفر بود و امروز از مرز ۴۵ میلیون گذشته است. بیش از نیمی از این جمعیت زیر بیست سال دارند. ما به این جمعیت جوان امید بسته ایم. آنها را راهنمائی می کنیم که دقیقاً مراقب باشند و زیر بار تاریک اندیشی سیاسی یا مذهبی نروند و برای آزادی خود مبارزه کنند. این جوانان هستند که باید در استقرار یک دموکراسی پایدار، به نحوی که دخالت خارجی یا منافع شوم یک طبقۀ خاص در ارکان آن تزلزلی ایجاد نکند، مشارکت نمایند.
به نظر من در میان زشتی هائی که ملتی را در چشم جامعه بین المللی خوار و خفیف می کند، از همه زشت تر و خطرناک تر "فاناتیسم" است. فاناتیسم با دموکراسی سازگار نیست. در نتیجه ایران فردا باید خود را علیه فاناتیسم، از هر نوع آن، تجهیز کند.
آنچه ما می خواهیم در ایران فردا به مرحلۀ عمل در آوریم یک دموکراسی بر اساس احساس ملی گرائی و در جهت شکفتگی شخصیت افراد جامعه و پیشرفت اجتماعی است.
به عنوان وسیلۀ استقرار دموکراسی، ما یک قانون اساسی داریم که هشتاد سال پیش به تصویب نمایندگان ملّت رسیده است. این قانون برای آن موقع بسیار مترقّی و مناسب بود و اگر آن را به درستی اجرا کرده بودیم امروز سرنوشت دیگری داشتیم. البته نمی گوئیم که این قانون ۸۰ سال پیش باید به عنوان یک سند مقدس و معتبر ابدی دست نخورده بماند. می توان آن را  اصلاح کرد و با مقتضیّات روز تطبیق داد.
اما همزمان، باید به ترمیم آثار وجود رژیم کنونی همت کنیم. تنها میراثی که رژیم خمینی، بعد از سقوط، برای ما، می گذارد، ویرانی ها و ضایعات انسانی فوق العاده است که باید برای جبران آن ها چاره اندیشی کنیم. ما، در سال های ۱۹۵۰ شاهد معجزۀ بازسازی و پیشرفت آلمان ویران شده بودیم. به این جهت است که برای باز سازی و آبادانی کشورمان بعد از خمینی، به شما و تجربیات شما نیاز داریم.
آقای رئیس،
در پایان سخن می خواهم فکری که خاطرم را سخت مشغول می دارد با شما در میان بگذارم. من صدای نالۀ بشریّت را که پشتش بیش از پیش، زیر بار فشار ترقیّات مادی خم می شود، می شنوم. شاعر بزرگ شما، گوته، در بستر مرگ و در آخرین لحظۀ حیات فریاد زد:"روشنائی بیشتر". این روشنایی معنوی ست که جامعه بشری امروز اگر داشت، بار بدبختی ها را بهتر تحمل می کرد و می توانست بر بسیاری از تضادها فائق آید.

برگرفته از قیام ایران شماره ۵۶ مسلسل ۱۸۱
(دوره جدید)
پنجشنبه ۲۰ آذر ۱۳۶۵-۱۱ دسامبر ۱۹۸۶
(لینک دانلود)

سوگند دکتر شاپور بختیار

من به عِنوانِ پسرِ یکی از سردارانِ مشروطه، و یکی از وفادارترین یارانِ رهبرِ بزرگِ ملّت دکتر "محمد مصدق"،
سوگند یاد می کنم اگر به قیمتِ جان ام، و اعتبار و حیثیت ام هم باشد، بگذارم[نگذارم] که کشورم به سویِ نابودی و زوال سوق داده شود.
سوگند یاد می کنم که تا آخرین نفس با تجزیه طلب، و آنهایی که از "خلق هایِ ایران"، و از پرچمی غیر از پرچمِ سه رنگ سخن می گویند، مبارزه کنم.
دشمنانِ کشور باید بدانند که من با عِلم و اِطّلاع از اوضاعِ اَسَف بارِ مملکت قبولِ مسئولیّت نِمودم. و با قدرتِ ایمان، و پشتیبانی یه همۀ شما دوستانِ عزیز، امیدوارم به آشفتگی یه کشور سر و سامان داده، و کشور را به سویِ یک کشورِ "سوسیال دموکرات" واقعی سوق دَهَم.
در این راه، از خدایِ بزرگ، و هِمّتِ افرادی که مَرا می شناسند، مُساعِدَت می طلبم. و هیـــــچ تهدید، یا تردیدی مَرا از راهِ خدمتگزاری باز نخواد داشت.
من مُرغِ طوفان ام، نیاندیشم زِ طوفان---موج ام، نه آن موج ی که از دریا گُریزد

هویدا، قبل از مَرگ، مُرد. دکتر مصدق، مُردِه، و زنده است هنوز

شاپور بختیار: از همه جالبتر، اطمینان داشته باشید آقایانِ محترم، که در دولتِ من تک روی، خودکامگی، و نادیده گرفتنِ افکارِ عمومی، هیچوقت صورت به خود نخواهد گرفت.
هر که تکیه بر افکارِ عمومی، و خواسته هایِ مردم نکند، ممکن است چند روزی، یا چند ماه ی، یا حتّی چند سالی باشد، ولی با نِفرین و لعنتِ مردم خواهد رفت.
هویدا، قبل از مَرگ، مُرد. دکتر مصدق، مُردِه، و زنده است هنوز.

 بخشی از سخنرانی دکتر شاپور بختیار در جلسۀ رأیِ اعتماد کابینه در مجلس شورای ملی در 26 دی

از 9:02 تا 9:33 ویدئو